(Welkom bij Engste scène ooit , een column gewijd aan de meest bloedstollende momenten in horror. In deze editie: Sinister leverde de grootste schok in moderne horror met een doozy van een jump scare
Regisseur Scott Derrickson heeft beloofd dat het aankomende vervolg Doctor Strange in het Multiversum of Madness wordt de eerste enge MCU-film. Hij heeft ook verklaard dat het die gothic- en horror-elementen zal hebben waar fans van de stripboeken dol op zijn. En als je de carrière van de filmmaker hebt gevolgd, begrijp je al dat Derrickson horror krijgt. Van zijn kippenvel-opwekkende bezetenheid afschuw in De uitdrijving van Emily Rose tot de introductie van een gloednieuwe boeman in Sinister , Heeft Derrickson bewezen bedreven te zijn in de kunst om het publiek bang te maken.
Het was in de laatste, die Derrickson samen met C. Robert Cargill schreef, dat de regisseur zijn horror-ambacht aanscherpte. Verontrustende beelden, onheilspellende sfeer, een angstaanjagende score voor de eeuwen, en een boeman tastbaarder gemaakt onder de ware misdaadlens. En het is allemaal gebouwd op de epische schrik die Derrickson heeft losgelaten op nietsvermoedende kijkers.
De opzet
Echte misdaadauteur Ellison Oswalt (Ethan Hawke) jaagt op de volgende grote zaak voor zijn nieuwe werk in uitvoering. Hij heeft het leven van zijn vrouw Tracy (Juliet Rylance) en kinderen Trevor (Michael Hall D’Addario) en Ashley (Clare Foley) op zijn kop gezet door ze naar een nieuw huis in een nieuwe stad te verhuizen, zodat Ellison onderzoek kan doen naar de verdwijning van een meisje. Zijn familie is niet wijzer dat hun nieuwe huis toevallig de plaats is van een gruwelijke moord in verband met het vermiste kind, en de lokale politie is niet enthousiast. Wanneer Ellison op zolder een doos met Super 8-homevideo's vindt, realiseert hij zich dat de moord die hij onderzoekt misschien wel het werk is van een seriemoordenaar die nog steeds rondloopt. Door naar dat huis te verhuizen, had Ellison zijn gezin misschien in de rij kunnen zetten als het volgende doelwit van de moordenaar.
Het verhaal tot nu toe
De familie Oswalt heeft één vaste regel. Ellison houdt zijn echte misdaadonderzoek achter de gesloten deuren van zijn kantoor, zodat zijn kinderen niet worden blootgesteld aan de gruwelijke foto's en details die hij ontdekt. Het is een regel die eenvoudig genoeg is en moeilijk te volgen wordt dankzij Ellisons ontdekking van die doos met Super 8-beeldmateriaal op zolder. Wat begint als goedaardige familiebijeenkomsten op de filmrollen, maakt al snel plaats voor angstaanjagende snuiftabakfilms. De familie van elke film wordt op gruwelijke wijze vermoord door de onzichtbare persoon die de camera hanteert. Hoe meer Ellison de banden bestudeert, hoe meer zijn familie erdoor geraakt lijkt te worden. De griezelige angst stroomt uit in de levens van de Oswalts.
De plaatselijke sheriff (Fred Dalton Thompson) heeft duidelijk gemaakt dat Ellisons vroegere werk de politie in een onfrisse dag heeft geschilderd, en hij vindt dat Ellisons woonkeuze slecht is. In een poging zijn gezin in het duister te houden, heeft Ellison niemand anders om naar toe te gaan dan plaatsvervangend So & So (James Ransone), een gretige fan van zijn romans. Ellison werpt zich over de beelden en begint vreemde symbolen en een onheilspellende figuur op elke tape op te merken. Die figuur merkt hem ook op en begint de familie Oswalt te achtervolgen met de hulp van vijf griezelige spookkinderen. De spreekwoordelijke klok tikt terwijl hij en plaatsvervangend So & So haasten om de zaak op te lossen.
De plaats
Na halverwege te klokken, ongeveer een uur en drie minuten na de speelduur, probeert Ellison nog een Super 8-homevideo. De voorlaatste Super 8-opnames van de film, deze speelt zich anders af dan alle eerdere opnames. Alle vorige homevideo's, afgespeeld in twee gespiegelde helften, gelukkige, vredige familiemomenten worden op film vastgelegd en gaan naadloos over in hun brutale ondergang. Tijdens dit uitje laat de tape een voyeuristische camera zien die door het raam aan de voorkant van een huis gluurt. Het blijft even hangen bij een voor de hand liggende moeder, vader en kind die televisie kijken in hun woonkamer voordat ze een garage binnengaan om de grasmaaier op te halen. Het hele scherm wordt pikzwart, afgezien van het unieke licht van de camera dat op de grasmaaier is gericht, dat midden in de nacht op het gazon wordt gebracht. De stilte wordt bijna oorverdovend als de maaier verder rolt, totdat het schokkend wordt onderbroken door doordringende kreten op het moment dat de maaier over een van de hoofden van het gezinslid rolt. Zowel Ellison als de kijker reageren visceraal op de onverwachte verrassing.
Een jump scare is per definitie een techniek die bedoeld is om het publiek bang te maken door ze te verrassen met een abrupte beeldverandering die meestal samenvalt met een muziekstinger of hard geluid. Het is een veelgebruikt hulpmiddel bij horror en wordt vaak beschouwd als een basisbouwsteen van het genre. Als zodanig kan het worden beschouwd als een luie manier om te ontmoedigen of onder de huid van de kijker te kruipen. Alle stijl geen inhoud, als het ware. Maar een goed geplaatste schrik in een film die niet op hen vertrouwt? Dat kan pure magie zijn. Dat is wat deze sleutelscène maakt Sinister zo effectief.
Derrickson wiegt de kijker opzettelijk in een gevoel van zelfgenoegzaamheid voordat hij met geweld het tapijt onder hen vandaan trekt. Tot aan deze vierde tape-onthulling, getiteld 'Lawn Work ’86', creëerde Derrickson een betrouwbare formule voor de homevideo's. Een deel troost en een deel horror gevuld met verontrustende beelden tegen een nog zenuwachtiger partituur. Allemaal nog verontrustender gemaakt met zijn korrelige Super 8-esthetiek. Sinister heeft een paar kleine jump scares, maar Derrickson was veel meer geïnteresseerd in het creëren van een onheilspellende sfeer. Hoe verder Ellison verankerd raakt in zijn onderzoek naar deze zaak, hoe meer het in zijn wakkere leven begint te sijpelen. Spookachtige kinderen loeren op de achtergrond. De boeman van de film, Bughuul, duikt steeds vaker op in foto's en video's. Zelfs de kinderen van Ellison worden op verontrustende manieren getroffen. Deze film gaat helemaal over het opdrijven van angst.
Dus op het moment dat 'Lawn Work '86' begint te spelen, is het meteen duidelijk dat er iets niet klopt. Nou ja, meer dan normaal. Deze is niet zoals de andere, wat de kijker in de war brengt. Als Derrickson zeker weet dat het publiek de volle aandacht heeft, BAM Misleidend succes, en broekplassende prestatie ontgrendeld. Sinister bevat de beste jump scare in moderne horror omdat Derrickson zijn tijd heeft afgewacht. Het kostte meer dan de helft van de film om het op te bouwen. Daarna hield hij de kijker letterlijk in het duister, hun focus werd alleen geleid door het licht van de Super 8-camera, totdat dat noodlottige schreeuwende hoofd opdook. Het is een moderne horror-all-timer.
