In de stilte is er een mogelijkheid om je aandacht naar binnen te richten, maar ook naar wat er voor je ligt.
Museumuren is een prachtige, rustige en zeer dromerige film van Jem Cohen De regisseur is misschien het best bekend vanwege het maken van films over zeer luide onderwerpen. Hij maakte Instrument over de band Fugazi en Een gebroken muizenval bouwen , welke documenten de spectaculair langlevende (en ronduit spectaculaire) Nederlandse punkband The Ex.
Deze trailer voor Museumuren introduceert de film expliciet als een verschuiving naar de rust, omdat het een van de twee hoofdpersonages (gespeeld door Bobby Sommer ) om uit te leggen hoe zijn vorige leven in de muziekwereld nu wordt gecompenseerd door een baan als museumbewaker. Hij staat een vrouw bij ( Mary Margaret O'Hara ) die naar Wenen is gekomen vanwege een familieziekte, en de twee vormen een ongewone vriendschap. Hun verhaal is teder, met een droge humor.
Ik zag de film bij SXSW en vond het een pure mentale speeltuin. Er is veel in de film om in je op te nemen, maar het is ook een film die een ruimte creëert waarin je gedachten kunnen afdwalen. Sommigen zullen misschien zeggen dat een film die je aandacht niet van het eerste tot het laatste moment trekt, een mislukking is.Ik zou beweren dat in een tijd waarin alles om aandacht wedijvert, een film die je geest laat dwalen en terugkeert naar het verhaal is iets om te koesteren.
De trailer zal je waarschijnlijk vertellen of deze iets voor jou is, bekijk hem hieronder.
appel heeft de trailer. Museumuren opent vandaag in New York City. Een ander schema met geplande data is hier
De nieuwe speelfilm van de veelgeprezen filmmaker Jem Cohen, Museum Hours, is een betoverend verhaal van twee op drift geraakte vreemdelingen die hun toevlucht zoeken in het grote Kunsthistorisches Art Museum in Wenen. Johann, een museumbewaker, brengt zijn dagen in stilte door met het observeren van zowel de kunst als de bezoekers. Anne, plotseling vanuit het buitenland naar Wenen geroepen, zwierf door de stad in een staat van onzekerheid. Een toevallige ontmoeting zorgt voor een verdiepende verbinding die hen door de zalen van het museum en de straten van de stad trekt. De prachtig gefotografeerde museumuren zijn een ode aan de vriendschapsbanden, een verkenning van een onzichtbaar Wenen en de kracht van kunst om ons leven zowel te weerspiegelen als te veranderen.
