Met een Academy Award bekroonde kostuumontwerper Alexandra Byrne heeft aan een aantal van de vorige Marvel Studio-films gewerkt, maar de uitdaging om zich aan te passen Doctor Strange 'S kostuum voor het grote scherm was moeilijker dan zelfs zij zich had kunnen voorstellen.
We sluiten onze reportage op de set van Doctor Strange af met een kort gesprek met de kostuumontwerper van Doctor Strange Alexandra Byrn . We praten meestal met kostuumontwerpers tijdens onze vaste bezoeken, maar posten meestal niet de volledige transcripties van het interview, waarbij we de informatie vaak opnemen in onze vaste bezoekrapporten. Maar dit interview vond ik interessanter en dacht dat jij het net zo goed kon doen. Dus hier is ons Alexandra Byrn Doctor Strange-interview.
Kevin Feige zei dat we je naar de mantel moeten vragen.
Alexandra Byrn: Ja, bedank hem daarvoor.
Kun je praten over de uitdaging om de mantel te maken en er iets filmisch van te maken?
komt er een nieuwe film van Jason Bourne?
Alexandra Byrn: Ja, dat was een grote uitdaging. Het is verbazingwekkend in het stripboek en we hebben uiteraard praktische beperkingen. De kraag in de strip is enorm en als je zoiets groots had, zou je de gezichten van je acteurs nooit zien. Het gaat erom de geest te krijgen en, bij gebrek aan een ander woord, de magie. Om betoverd te worden door de mantel. De mantel is bewust, dus het heeft zijn eigen karakter. U wilt iets dat een geweldig gevoel voor geschiedenis heeft, oudheid en dat een relikwie op zich is. Het is een mengeling van tekenen en bouwen, niet het lichaam. Je kunt veel tekenen, maar het is uiteindelijk de drapering van een stof die zal dicteren hoe de mantel werkt. We hebben de neiging om het op twee fronten aan te vallen. Het gevoel dat ik dan echt wilde, is dat je meer over de mantel leert naarmate je hem vaker ziet.
Het is duidelijk dat er een kleurenpalet is binnen de strips. Ik denk dat rood en goud een enorme hoeveelheid bagage heeft die niet echt nuttig is voor deze film, dus besloot ik het in wezen monochroom te houden, zodat de details er allemaal zijn. Naarmate je meer in close-up gaat, haal je meer uit de mantel. De grote uitdaging was het idee van asymmetrie, of ik dat nou gewoon was die me afvroeg: 'Wat kan er anders zijn aan deze mantel?' Het voelde goed aan. Om dat te bereiken heeft hij aan één kant een semi-getailleerde schouder. Dat is een heel nieuw spel dat ik nog nooit had aangepakt. Ik zal het geen kerkhof noemen, maar we hebben zeker een rail van prototypes, die ons allemaal iets hebben geleerd. Het gaat echt om het werken met de stof en de processen. Elke keer dat je iets anders aan de mantel toevoegt, verandert het het gewicht, de balans en het gedrag.
Hoeveel prototypes heb je doorlopen voordat je bij dit uiteindelijke ontwerp terechtkwam?
Alexandra Byrn: Sommigen van hen hebben het nooit helemaal gehaald. U zegt: 'Nee, dat werkt niet' of 'Ja, dat werkt.' Waarschijnlijk een half dozijn, maar meer tafelbladen en ideeën. Oefenversies. De stof, de wol waar hij vandaan kwam, komt uit Japan. Ik ga naar een textielbeurs in Parijs genaamd Premiere Vision, waar ze alle nieuwe stoffen lanceren. Er wordt niets gemaakt in de lengte van het monster. Als je iets kiest, moet je het in bedrijf stellen. Het is best moeilijk om een beslissing te nemen over zoiets groots als de mantel van een stuk draad waarvan je ziet dat het 90 meter geweven gaat worden. Je moet de twee kleuren echt samen zien en zo. Dat was nogal een gok. De deadlines om te wachten tot de stof arriveert, worden behoorlijk beangstigend.
Gaat u praktisch de krachten van de mantel creëren?
Alexandra Byrn: Het is een mengsel.
Er lijken veel verenigde elementen te zijn voor de individuele tovenaars, evenals hun eigen individuele flair. Hoe denk je aan beide bij het ontwikkelen van hun look?
Alexandra Byrn: In feite gaat het om het bouwen van Kamar-Taj, waar je de verschillende niveaus hebt. Je hebt een novice, leerling en discipel en dan de meesters daarover. Je wilt natuurlijk dat de meesters hun individualiteit en karakter hebben. Er is een soort toenemende individualiteit naarmate je hoger op school komt. Maar het is allemaal gebaseerd op het ethos van de Kamar-Taj. Dat is de referentie waar u elke keer op terugkomt. Ik kijk naar stripboeken, en ik maak heel eclectische moodboards met ideeën en afbeeldingen die te maken hebben met een personage of verhaalpunt. Het lijkt een beetje op draaiende borden. Je steelt geleidelijk gewoon je ideeën. Zeker, sinds de eerste Thor, die mijn eerste was met het Marvel Universum, heb ik veel geleerd. Ik denk dat dat soort in je verankerd raakt. Veel ervan is vrij instinctief. Mensen vragen: 'Hoe kom je daar aan?' Soms kijk ik naar de kostuums die we hebben afgeleverd en vraag ik me af: 'Hoe ben je daar gekomen?' Je kunt niet zomaar van A naar B gaan. Het is een evolutiereis.
Er zijn wat lijkt op boksbeugels op de riemen. Wat is dat?
Alexandra Byrn: Hmmm ...
Is dat topgeheim?
Alexandra Byrn: Het kan zijn. Ik denk dat het afwachten is. Ik zou dingen kunnen bederven als ik je daarover vertel.
Hoe lang duurde het om de mantel in zijn uiteindelijke vorm te vervaardigen?
Alexandra Byrn: In zijn definitieve vorm, als alles eenmaal is besloten, duurt het ongeveer vijf dagen. Maar dan werken er nogal wat mensen aan. Veel afdelingen. We hebben borduursters, borduursters, leerbewerkers, uitstekers, textiel - omdat alle voering is bedrukt, geverfd en overgeverfd. Er zijn daar gelukkige ongelukken die dan deel gaan uitmaken van hoe het is gemaakt. Het is een heel organisch proces. Er zijn dingen die u van plan bent te doen en andere dingen die u onderweg leert. Dan waren andere dingen waar je heen ging: 'Oh! Dat werkt!' Dat was in de eerste plaats Thors mantel. Toen de plooien achterin allemaal op hun plaats vielen, was dat een drapeeroefening. We gingen: 'Stop daar gewoon!'
Zijn er veel variaties op het Strange-kostuum voor verschillende scènes?
Alexandra Byrn: Het is eigenlijk een. Anders denk ik niet dat je zou geloven dat het zijn kleding is als het drastisch blijft veranderen. Er zijn verschillende versies omdat je harnassen en dergelijke wilt herbergen, maar we maken ze met opzet op maat zodat ze er altijd hetzelfde uitzien. Praktisch zijn er enkele verschillen, maar niet echt.
Is er een betekenis aan de patronen in de voering van de tuniek?
Alexandra Byrn: Nee, dat was borduurwerk op de borst van de Strange tuniek, die gebaseerd is op het stripboeklogo. Ik wilde respect betuigen aan het stripboek, dus ontwikkelden we dit idee van borduren en symbolen binnen de Kamar-Taj. Maar nogmaals, net als de mantel, wilde ik dat het iets was waar je meer over te weten kwam.
Hoe benadert Strange de neurochirurg het kostuum voordat hij in de iconische outfit zit?
Alexandra Byrn: Hij gaat naar Kamar-Taj om te leren, en hij vordert door de gelederen.
Maar het is nog steeds heel vreemd?
Alexandra Byrn: Oh ja. En er is eigenlijk een behoorlijk groot verhaal over hem en de mantel.
Als je ontwerpt voor een uniek visueel personage zoals de Ancient One en een unieke visuele actrice als Tilda Swinton, hoe benader je het kostuum dan?
Alexandra Byrn: Wanneer u de karakters start, is het eerste dat meestal het script is. Je ontwerpwerk gaat over het vertellen van het verhaal. Pas later komt casten om de hoek kijken, maar het is een enorm onderdeel. Ik werk vrij organisch met de acteurs. Het gaat om hun schaal en promotie. Hun beweging en hun kleur. Je zou bij sommige mensen geen kleuren of bepaalde kleurschakeringen kunnen aanbrengen.
We horen dat ze een Keltische tovenares is. Is dat iets dat het kostuumontwerp informeert?
Alexandra Byrn: Ik zou niet zeggen dat het een enorme invloed heeft. Het speelt daar zeker in. Ik denk dat al deze kostuums evolueren. Je probeert tegenstrijdigheden en nevenschikkingen op te zetten, dus het is een soort gecombineerde informatie. Het is niet zomaar een spijker op de kop.
wat is de naam van de kip in moana
Zijn er andere culturele elementen die worden onderzocht voor de kostuums van de andere personages?
Alexandra Byrn: Ik ga voor een grotere foto. Zoals ik al zei, ik doe deze moodboards. Na een tijdje leef je zo lang met deze ideeën dat ze steeds meer destilleren. Het zijn draaiende borden. Je kiest dingen en brengt ze in evenwicht. Je mengt ideeën door elkaar, zodat het zowel het verhaal van de strip als het verhaal van de film trouw blijft.
(Byrn krijgt te horen dat ze de Sling Rings mag bespreken)
Alexandra Byrn: Het zijn draagringen. Ze maken deel uit van de uitrusting die je via de Kamar-Taj verkrijgt als je eenmaal voorbij een bepaald niveau bent gestegen. Ik laat iemand anders uitleggen wat ze doen.
Heb je ze allemaal afzonderlijk ontworpen? Ze zijn allemaal verschillend.
Alexandra Byrn: Ja.
Onthullen ze iets anders over elk van de personages?
Alexandra Byrn: Ja. Ja. Je kunt me in paniek zien raken.
Kun je vertellen hoe je kleur en stof gebruikt om specifieke karakters te informeren?
Alexandra Byrn: Ja. Ik gebruik kleur heel instinctief. Ik realiseerde me dat niet eens toen ik bezig was met Guardians of the Galaxy. Iedereen had verschillende huidskleuren. Ik was wekenlang gewoon verlamd over welke kleur ik mensen moest aanbrengen, omdat ik niet meer met huidskleur werkte. Ik denk dat kleur, voor een kostuumontwerper, een van je grootste vertelmiddelen is. Je trekt de focus en speelt met compositie. De belangrijkste manier waarop ik kleur begin toe te wijzen, is dat het uit de strips komt. Dat is waar het allemaal begint.
Hoe vorm je die kostuums vervolgens om te weerspiegelen wie het personage in de film is?
Alexandra Byrn: Het zijn beide componenten. Het is alsof je ingrediënten aan een cake toevoegt. Het gaat erom dat in evenwicht te brengen. Ik zou zeggen dat veel van de praktische beslissingen die ik maak, in de aanpassing zitten. Ze zitten op het lichaam en hebben meestal te maken met beweging. In deze film denk ik dat silhouet belangrijk is, waarschijnlijk afkomstig van dat idee van de mantel.
Moet je nadenken over het idee dat je werk zal voortleven in toekomstige Marvel-films?
Alexandra Byrn: Nee, ik vind het geweldig om de uitdaging van iemand anders te zijn. Ik heb dat meegemaakt bij de eerste Avengers. Ik denk dat de oorsprongsverhalen trouw moeten zijn aan zichzelf. Je doet ze zo goed mogelijk voor dat verhaal. Dat is de grote uitdaging wanneer het universum begint samen te komen, en je vraagt: 'Hoe werkt dit in vredesnaam?' Succes!
Hoeveel tijd besteed je aan de meer alledaagse dingen?
Alexandra Byrn: In de paskamer is het evenveel tijd. Maar in de doorlooptijd is het veel minder tijd omdat u het kunt gaan kopen. U kunt opties kopen en kiezen wat u leuk vindt. Maar hierin bouw je prototypes en is de doorlooptijd veel langer.
